ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΛΛΑ …ΘΑ ΕΞΩΡΑΙΣΕΙ ΠΑΛΙ

Πάει κι αυτός ο χρόνος. Τον έφαγες μπαγασάκο.

Είναι γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα. Γκαζώνει λίγο παραπάνω.
Ευθύνη για αυτό δεν έχουν βέβαια οι δείκτες του ρολογιού, οι οποίοι συνεχίζουν με σταθερό βήμα, αλλά το πόσο γεμάτος είναι ο χρόνος ενός μέσου πολίτη, με χρήσιμα ή άχρηστα πράγματα. Αλλά …γεμάτος.
Κάποτε -για παράδειγμα- λέγαμε αρκετές φορές τη φράση: “Τι να κάνω ρε γαμώτο, να περάσει η ώρα…;”
Τώρα δεν υπάρχει αυτό. Κάτι θα βρεις να κάνεις. Χρήσιμο ή άχρηστο, αλλά …κάτι θα βρεις…

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της “αλλαγής ταχύτητας”, είναι ο χρόνος που παρέμειναν στη ζωή μας μερικά χαρακτηριστικά αποθηκευτικά μέσα.
Δηλαδή:

1. Η κασέτα εμφανίστηκε περίπου το 1965 και (ας πούμε ότι) βάσταξε μέχρι το 2000. Δηλαδή 35 χρόνια.
2. Το CD άρχισε να χρησιμοποιείται στις λαϊκές μάζες γύρω στο 1992 και θεωρείτε παρωχημένο μέσο, από (ας πούμε) το 2015. Βάσταξε δηλαδή 22 χρόνια.
3. Το floppy disc (δισκέτα) εμφανίστηκε στις μάζες γύρω στο 1988 και κράτησε μέχρι περίπου το 2005: Δηλαδή μόλις 17 χρόνια
4. Το usb memory stick εμφανίστηκε στις μάζες το 2005, αντέχει μεν μέχρι σήμερα (13 χρόνια) ωστόσο η σημερινή τάση για αποθήκευση δεδομένων είναι το…
5. Cloud. Δηλαδή η αποθήκευση δεδομένων στο “σύννεφο”.

Βλέπουμε δηλαδή, ότι ο χρόνος που έμειναν στη ζωή μας αυτά τα μέσα, φθίνει με γεωμετρική πρόοδο…!

ΕΞΩΡΑΪΖΕΙ ή ΚΑΙ ΜΥΘΟΠΟΙΕΙ
Ένα άλλο που κάνει ο ρουφιάνος ο χρόνος, είναι να εξωραϊζει πρόσωπα και καταστάσεις.
Κατά βάση, πρόκειται για μια “εύκολη αξιολόγηση” του παρελθόντος, που έχει και στοιχεία ωχαδερφισμού.
Έτσι -για παράδειγμα- Καραμανλής, Παπανδρέου, Φλωράκης, Μητσοτάκης, Κύρκος, έχουν μια αύξουσα ροπή αποδοχής, προφανώς πολύ μεγαλύτερη από ότι είχαν όσο ζούσαν.
Η αποδοχή από τους εν ζωή πολιτικούς γίνεται επειδή οι παραπάνω …δεν μπλέκονται πλέον στα πόδια τους (!) και από τους πολίτες επειδή έχουν φύγει τα πάθη του παρελθόντος.
Το να έχεις πάθος (και εμμονή) εναντίον κάποιου, προφανώς και είναι κακό, ωστόσο εξίσου κακό είναι να αξιολογείς μια κατάσταση με αποκλειστικό δεδομένο την απουσία (πλέον) του πάθους και της εμμονής.

ΕΓΚΑΙΡΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Το βασικό ζητούμενο για τον πολίτη είναι η έγκαιρα ορθή αξιολόγηση προσώπων και καταστάσεων.
Τι να το κάνω ‘γω άμα διαπιστωθεί μετά από 20 χρόνια ότι ένας πολιτικός ήταν απατεώνας; Ποιο το …όφελος;
Ο μόνος που έχει όφελος απ’ αυτό είναι τα δελτία ειδήσεων που γεμίζουν το χρόνο τους με “πιπεράτο θέμα”. Επί της ουσίας, κανένας άλλος…
Γι αυτό (πρέπει) να αξιολογούμε σωστά, αλλά έγκαιρα. Πριν …σκοτεινιάσει.
Ποιον θα κάνουμε συνέταιρο, ποιον θα κάνουμε κουμπάρο, ποιον θα κάνουμε πρωθυπουργό, ποιον θα κάνουμε βουλευτή και …πάει λέγοντας.

ΕΙΘΕ
Και μ’ αυτή την ευχή: “Είθε το νέος έτος να αξιολογηθούν πιο έγκαιρα, πρόσωπα και καταστάσεις που μας επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα…” κλείνουμε το τελευταίο πόνημα της χρονιάς.
Καλή και Δημιουργική χρονιά…