ΥΨΗΛΗ ΤΑΣΗ: ΤΑ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΑ…

Τι ζούμε ρε γαμώτο…;
Λογικά -όσο η λογική είναι ικανή να αξιοποιήσει τα …συμβάντα- θα πρέπει να έχουμε φτάσει σε κοινωνικοπολιτικό πάτο.
Και αυτό είναι το μόνο ευχάριστο, αφού μετά τον “πάτο” -θέλει δε θέλει- έρχεται η …ανάκαμψη.

Το πιο “σκληρό” όμως, δεν είναι να πιάσεις κάποιον “επ’ αυτοφώρω”, αλλά να σε περνάει και για …ηλίθιο!
μπεσαμελΔηλαδή, για να στο δώσω μ ‘ ένα παράδειγμα:

Είναι σαν να περιμένεις 20 λεπτά στον γκισέ μιας υπηρεσίας, να ακούς την υπάλληλο να μιλάει στο τηλέφωνο για την “ποσότητα μπεσαμέλ που θα ρίξει στο παστίτσιο…” και αφού της κάνεις παρατήρηση για να ασχοληθεί με το θέμα σου, να σου απαντάει:
Μισό λεπτό είπαμε κύριε. Για υπηρεσιακό θέμα μιλάω….

Δεν σε πειράζει πλέον που περίμενες 20 λεπτά στο γκισέ. Σε πειράζει που σε κοροϊδεύει κατάμουτρα

ΤΟ ΠΟΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΑΖΙ
Να, τέτοιες ώρες σκέφτομαι πόσο -πιθανόν- να έχουμε αδικήσει τον Χατζηδάκη (στον σφυρίζω).
Τι έφταιγε κι αυτός ο φουκαράς…
Είναι σαν να κατηγορείται το γκάζι ενός αυτοκινήτου που προκάλεσε ένα ατύχημα και όχι το πόδι που πάτησε το γκάζι.

ΛΕΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ…;
Αλλά, το ζήτημα είναι συνολικό και δεν είναι τόσο “ΟλυμπιακόςΠαναθηναϊκός“.
Δηλαδή, αυτή την ώρα υπάρχει μια “σιωπηρή οργή” στην “μία γειτονιά”, αφού υφίσταται η αυτονόητη σκέψη:
Λες να ήμουν κι εγώ στο …”κότερο”…;

ΛΕΞΕΙΣΑΣΚΑΡΔΑΜΥΚΤΙ
Μερικές λέξεις ασκούν μια ιδιαίτερη γοητεία. Να σας δώσω ένα παράδειγμα:
Πριν 2530 χρόνια σε ένα δικόγραφο, διάβασα τη λέξη: “επιπροσθέτως“.
Την είχα ξανακούσει μεν, αλλά όταν την είδα γραμμένη σε ένα κατεβατό από ακατανόητες δικανικές ορολογίες …εντυπωσιάστηκα.
Επιπροσθέτως. Γεμίζει το στόμα σου “μορφωσιά και επιστήμη” και μόνο που την ψιθυρίζεις.
Μια άλλη φορά -κάποια χρόνια αργότερα- άκουσα την “Ντένυ Μαρκορά” να απευθύνεται στην Ουκρανή υπηρέτρια (στους “Δύο Ξένους“) με τη λέξη “ασκαρδαμυκτί“. Άγνωστη λέξη…!
Ποιος δεν εντυπωσιάζεται ακούγοντας τον συνομιλητή του να του λέει “ασκαρδαμυκτί” ;

Και φτάσαμε στον Αύγουστο του 2022 για να εμπλουτιστεί ακόμα περισσότερο το λεξιλόγιό μου με τη λέξη: “Επισυνδεδεμένος“.
Ξαναγέμισαν τα αυτιά μου από …”μορφωσιά και επιστήμη”!

Η ΟΜΗΡΙΑ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ
Είναι αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, που θα μπορούσε κάποιος εμπλεκόμενος με τον Σύνδεσμο, να αναρωτηθεί:
Που βασίζονται ρε γαμώτο, για να μην σε βλέπουν…;
Να μην σε …χαμπαριάζουν…;

Μια -μη αμελητέα- απάντηση, θα μπορούσε να είναι η εξής:
– Έχουν τη δύναμη που δίνει η ομηρία των εξελίξεων.

Η ΣΥΓΚΥΡΙΑ (1)
Όμως, ξέχασαν μια σημαντική παράμετρο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, όπως την δείχνει εύγλωττα η ιστορία 50 χρόνων (από το 1974):
Η συγκυρία παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στις εξελίξεις. Είναι καταλυτικός ο ρόλος της…
Δηλαδή για παράδειγμα:
Ενώ σε κάθε περιοχή, ξέρουμε με πολύ μεγάλες πιθανότητες επαλήθευσης (επί 50 χρόνια) ποιος θα εκλεγεί βουλευτής, είναι μόλις 3-4 οι περιπτώσεις που μπορέσαμε να διακρίνουμε (6 μήνες έως 3 χρόνια νωρίτερα) ποιος από βουλευτής θα γίνει αρχηγός κόμματος.
Πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Γιώργου Γεννηματά όπου ξέραμε (απόλυτα) ότι θα είναι ο “επόμενος” πρόεδρος του Πα.Σο.Κ.
Όμως, η ζωή και οι συγκυρίες είπαν την “τελευταία λέξη”, όπως και στην συντριπτική πλειοψηφία αντίστοιχων περιπτώσεων τα τελευταία 50 χρόνια!

Η ΣΥΓΚΥΡΙΑ (2)
Άρα, όποιοι σχεδιάζουν το “πολιτικό αύριο”, κατασκευάζοντας ένα ντόμινο εξελίξεων που εξυπηρετεί αποκλειστικά το εγωκεντρικό τους μέλλον αδιαφορώντας για την φωνή της κοινωνίας, έρχονται αντιμέτωποι με την συγκυρία.

Θα μπορούσε βέβαια πολύ πολύ νωρίτερα να έρθουν αντιμέτωποι με την νοημοσύνη της μάζας, αλλά …ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.
Πράγμα που το γνωρίζουν. Για να μην πούμε ότι είναι το βασικό τους ατού!

ΤΑ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΑ
Και κλείνουμε το χαριτωμένο σημερινό μας πρόγραμμα, με ένα καλοκαιρινό τραγούδι που μιλάει (αποκλειστικά!) για τουρίστριες και γιαπωνέζους.
Κυκλοφόρησε το 1985 κι από τότε πέρασαν …40 καλοκαίρια!

One Comment

Back to top button