ΚΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Είναι σαν το video του γάμου. Το βάζεις καμιά φορά μετά από χρόνια και σε αρκετές περιπτώσεις πατάς το pause στο σημείο που χορεύει η νύφη για να δεις τι “κρέμασε” ο συμπέθερος, η κουνιάδα, το σόι (γενικά)

Είναι τέσσερεις φωτογραφίες, από τον Φεβρουάριο του 2014
Είμαστε 40 μέρες πριν την αυθαίρετη μείωση των τιμών πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας από τους αγρότες.

Τότε διαπιστώναμε ότι η ανταπόκριση στα καλέσματα του Συνδέσμου ήταν τεράστια. Πολύς κόσμος στις φωτογραφίες, αλλά …άγνωστος.
Σήμερα –5 χρόνια μετά- κοιτώντας τις ίδιες φωτογραφίες, διαπιστώνει κανείς ότι είναι ελάχιστα τα πρόσωπα που δεν “αναγνωρίζονται” και δεν …ταυτοποιούνται.
Όλοι -η σχεδόν όλοι- αναγνωρίζονται με το μικρό τους όνομα. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι “ευανάγνωστο” το “ίδρυμα” στο οποίο χρωστάνε, σε πολλές περιπτώσεις είναι γνωστό το πόσα χρωστάνε, σε κάποιες περιπτώσεις (μας) είναι γνωστά ακόμα και εξειδικευμένα ή και προσωπικά τους προβλήματα.
Είναι από τις μεγάλες κατακτήσεις αυτού του συλλόγου, που δεν τράβηξε “κόκκινη γραμμή” εκεί που τελειώνει η “συντεχνιακή καθημερινότητα”, αλλά άνοιξε νέους δρόμους, μακριά και πέρα από τα ειωθότα.
Γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε (σχεδόν) όλα τα πρόσωπα των φωτογραφιών.
Μεγάλη υπόθεση. Μεγάλη…
Μεγάλες οι κατακτήσεις τους.
Αυτοί -για παράδειγμα- κατάφεραν, αντί οι παραγωγοί φωτοβολταϊκών να ετοιμάζονται να εξοφληθούν για τον μήνα Δεκέμβριο του 2018, να αναμένουν σήμερα την εξόφληση του Μαίου 2019!
Διότι, αυτό γινόταν μέχρι και το 2017. Και εάν αυτοί οι άνθρωποι της φωτογραφίας “καθόταν στα αυγά τους”, σήμερα θα περιμέναμε τα λεφτά από την παραγωγή των Χριστουγέννων!

Θα μπορούσε να είναι άλλες φωτογραφίες, άλλα πρόσωπα. Ούτως ή άλλως η συλλογή στο afo.gr αποτελείται από …χιλιάδες αποτυπώσεις των γεγονότων.
Όμως, οι συμβολισμοί δεν αλλάζουν.

  ΙΣΟΤΙΜΟΣ ΤΟΥ ΚΟΥΜΠΑΡΟΥ
Γι αυτό ο φωτογράφος ενός γάμου έχει σημαντικό ρόλο. Θα λέγαμε ότι είναι ισότιμος και του κουμπάρου…!Για χιλιάδες συνΈλληνες η ιστορία της χώρας μας (προφανώς τεράστια) είναι ένα καλός λόγος για να “πασαλειφτεί” το ελλειμματικό παρόν (μας).
Η ιστορία όμως, είναι χώρος για στάση και όχι για στάθμευση.

Εμείς δεν έχουμε σκοπό να σταθμεύσουμε αυτάρεσκα σε όσα έγιναν, αλλά μέσα από σύντομες (ανά περιόδους) στάσεις, να μνημονεύσουμε και να προχωρήσουμε.
Και αυτό θα κάνουμε. Σαν να μην έγινε απολύτως τίποτα μέχρι σήμερα. Σαν να είναι το 2013 και να ξεκινάμε από το μηδέν.
Κι η Παναγιά μαζί μας…